บทไตร่ตรองวันคริสต์มาส “การเดินทางครั้งที่ห้า” ในวันคริสต์มาส 25 ธันวาคม 2025

 

บทไตร่ตรองวันคริสต์มาส
“การเดินทางครั้งที่ห้า” ในวันคริสต์มาส
ฟร. แคลเรนซ์ เดวาดาสส์
25 ธันวาคม 2025

วันนี้ตามวัดและโบสถ์ทั่วโลก เรื่องราวคริสต์มาสถูกเล่าซ้ำในหลากหลายภาษาและวัฒนธรรม แต่ไม่ว่าภาษาใดหรือวัฒนธรรมใด ความจริงหนึ่งยังคงเหมือนเดิม คือ เรื่องคริสต์มาสไม่ใช่เรื่องนิ่งตายตัว หากเป็นเรื่องที่มีชีวิต กำลังเคลื่อนไหว และคลี่คลายผ่าน “การเดินทาง” ต่าง ๆ  พระคัมภีร์เชิญชวนให้เราเห็นการเดินทางสำคัญสี่ครั้งที่โอบล้อมการบังเกิดของพระเยซูเจ้า ซึ่งเรามักมองข้ามเพราะใจของเราหยุดอยู่ที่รางหญ้า แต่แท้จริงแล้ว รางหญ้าเมื่อสองพันปีก่อนไม่ได้สวยงามหรือสงบเลย หากเป็นสถานที่หยาบ กระด้าง และไม่สะอาด เต็มไปด้วยกลิ่นและความอึดอัด ทว่าพระเจ้าทรงเลือกที่นั่นเพื่อเสด็จมาใกล้มนุษย์ และความรักก็ได้เข้าสู่โลก ณ ที่นั้น

การเดินทางแรกคือการเดินทางของพระนางมารีย์ไปหาเอลีซาเบธ หญิงสาวผู้ตั้งครรภ์พระผู้ไถ่เดินทางไกลราว 150 กิโลเมตร เพื่อแบ่งปันความชื่นชมยินดีและความเชื่อ เป็นการเดินทางแห่งการพบปะและการประกาศข่าวดี การเดินทางที่สองคือของโยเซฟและมารีย์ไปเบธเลเฮม ระยะทางใกล้เคียงกัน เป็นการเดินทางแห่งการเชื่อฟังและความไว้วางใจ ท่ามกลางความยากลำบาก และนำไปสู่คอกสัตว์ต่ำต้อย ที่ซึ่งพระวจนาตถ์ทรงรับสภาพมนุษย์ การเดินทางที่สามคือของบรรดาปราชญ์จากทิศตะวันออก ไกลถึงเกือบ 1,500 กิโลเมตร เป็นการเดินทางแห่งการแสวงหาและการนมัสการ โดยมีดาวนำทางจนถึงการกราบไหว้พระกุมาร การเดินทางที่สี่คือการหนีไปอียิปต์ของครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ เป็นการเดินทางเพื่อความปลอดภัย แต่ก็เป็นการเดินทางแห่งความหวัง แสดงให้เห็นว่าแผนการของพระเจ้าดำเนินไปได้แม้ท่ามกลางความไม่มั่นคงและการลี้ภัย

อย่างไรก็ตาม เรื่องราวยังไม่จบเพียงเท่านั้น ยังมี “การเดินทางที่ห้า” ที่รอคอยจะเกิดขึ้นในวันนี้ และอาจเป็นการเดินทางที่สำคัญ ยาวนาน และยากที่สุด การเดินทางที่ห้าคือการเดินทางจากรางหญ้าเข้าสู่หัวใจของเรา เป็นการเดินทางที่ทำให้สี่การเดินทางก่อนหน้ามีความหมาย หากปราศจากการเดินทางนี้ เรื่องราวทั้งหมดก็เหลือเพียงอดีตที่สวยงาม พระกุมารที่เราฉลองวันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่เบธเลเฮมตลอดไป หากทรงปรารถนาจะเข้ามาอยู่ในชีวิตของเรา เป็นศูนย์กลางของครอบครัว ชุมชน การตัดสินใจ ความยินดี และแม้แต่ความทุกข์ของเรา

คริสต์มาสจึงไม่ใช่แค่การระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองพันปีก่อน แต่คือการต้อนรับพระคริสตเจ้าในวันนี้ รางหญ้าที่เราจัดแสดงเป็นสัญลักษณ์ของความถ่อมตน ความใกล้ชิด และความปรารถนาของพระเจ้าที่จะอยู่กับเรา แต่หากเราไม่ยอมให้พระองค์เดินทางเข้าสู่หัวใจ คริสต์มาสก็จะเป็นเพียงเรื่องเล่าที่ไพเราะ ไม่ใช่ความจริงที่เปลี่ยนชีวิตเรา

การเดินทางที่ห้านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? เราเรียนรู้จากตัวอย่างในพระวรสารได้ เช่นเดียวกับมารีย์ เราถูกเรียกให้แบกพระคริสต์ไว้ในชีวิตและนำพระองค์ไปสู่ผู้อื่นด้วยความยินดี เช่นเดียวกับโยเซฟ เราถูกเชิญให้ไว้วางใจพระเจ้าแม้เส้นทางจะไม่ชัดเจน เช่นเดียวกับบรรดาปราชญ์ เราต้องแสวงหาพระคริสต์ด้วยความเพียร และถวายของขวัญแห่งความรัก ความเชื่อ และการรับใช้ และเช่นเดียวกับครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ เราต้องปกป้องการประทับอยู่ของพระคริสต์ในชีวิต แม้โลกจะดูไม่เป็นมิตร

การเดินทางจากรางหญ้าสู่หัวใจเกิดขึ้นผ่านการเลือกในชีวิตประจำวันของเรา เมื่อเราเลือกความรักแทนความเฉยชา การให้อภัยแทนการผูกใจเจ็บ ความเมตตาแทนความแข็งกระด้าง ความเอื้อเฟื้อแทนความเห็นแก่ตัว ความเสียสละแทนการตามใจตน ความจริงแทนคำโกหก ความเรียบง่ายแทนความโลภ การให้กำลังใจแทนการนินทา และความถ่อมตนแทนความหยิ่งผยอง ทุกครั้งที่เราเลือกคุณค่าของพระวรสาร รางหญ้าก็ไม่ใช่สิ่งไกลตัวอีกต่อไป แต่กลายเป็นความจริงในชีวิตของเรา

ของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในคริสต์มาสนี้ คือการยอมให้พระเยซูเจ้าทรงเดินทางจนสำเร็จ คือเข้ามาประทับในใจเรา และเมื่อพระองค์อยู่ที่นั่น เราก็จะเป็นผู้นำแสงสว่าง สันติสุข ความรัก และความชื่นชมยินดีของพระองค์ไปสู่โลก ทุกครั้งที่ความรักชนะความชั่ว เสียงเพลงของทูตสวรรค์ก็จะดังก้องขึ้นอีกครั้งว่า “พระสิริรุ่งโรจน์แด่พระเจ้าในสวรรค์ และสันติสุขจงมีแก่มนุษย์ผู้เป็นที่โปรดปรานของพระองค์” นั่นแหละคือคริสต์มาส

ดังนั้น เมื่อเรามองดูรางหญ้าในวันนี้ ขออย่าเพียงชื่นชมภาพนั้น แต่จงเปิดพื้นที่ในชีวิต เปิดประตูหัวใจ ให้พระกุมารเสด็จเข้ามา ไม่ใช่แค่ในโบสถ์ แต่ในบ้าน ที่ทำงาน ความสัมพันธ์ และตัวเราเอง คริสต์มาสจะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อพระคริสตเจ้าพบที่พักพิงในหัวใจของเรา เช่นเดียวกับคนเลี้ยงแกะและบรรดาปราชญ์ที่จากไปด้วยชีวิตที่เปลี่ยนแปลง ขอให้เราอย่าออกจากการฉลองนี้เหมือนเดิม แต่เปิดใจให้พระเยซูเจ้าบังเกิดใหม่ในชีวิตเราผ่านความรัก ความเมตตา และความซื่อสัตย์ต่อความเชื่อ แล้วคริสต์มาสจะไม่ใช่เพียงวันหนึ่งในปฏิทิน แต่จะเป็นความจริงในทุกวัน และผ่านชีวิตของเรา โลกจะได้รู้ว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่กับเราอย่างแท้จริง ขอให้ดาวที่ส่องเหนือรางหญ้าในวันนั้น มาส่องสว่างนำทางชีวิตของคุณในวันนี้ สุขสันต์วันคริสต์มาส 🎄

 

วันอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า พระวรสาร: มัทธิว 1:18–24

 

วันอาทิตย์ที่ 4 เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า

พระวรสาร: มัทธิว 1:18–24

Fr Clarence Devadass

เรื่องราวการประสูติของพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องที่เราคุ้นเคยดี เป็นเรื่องที่คริสตชนรักและได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้แต่ผู้ที่ไม่ได้มีความเชื่อก็ยังรู้จัก เรื่องนี้ถูกอ่านในวัด เล่าให้เด็กฟังก่อนนอน และนำมาแสดงในละครวันคริสต์มาสอยู่เสมอ

แต่เมื่อเราฟังพระวรสารวันนี้อีกครั้ง พระศาสนจักรเตือนใจเราว่า นี่ไม่ใช่เพียงเรื่องราวในอดีต ไม่ใช่นิทานซาบซึ้งตามฤดูกาล หรือประเพณีที่ทำซ้ำทุกปีเท่านั้น หากเป็นเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์มนุษยชาติ และยังคงเปลี่ยนแปลงชีวิตของผู้คนมาจนถึงทุกวันนี้

การประสูติของพระเยซูเจ้าไม่ใช่การเกิดธรรมดา แต่เป็นช่วงเวลาที่สวรรค์มาพบกับโลก เมื่อความเป็นนิรันดรเข้ามาสู่กาลเวลา เมื่อพระเจ้าเองทรงเลือกที่จะอยู่ท่ามกลางมนุษย์ของพระองค์ หลายศตวรรษก่อนหน้านั้น ประกาศกอิสยาห์ได้พยากรณ์ไว้ว่า
“หญิงพรหมจารีจะตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตรชาย และเขาจะเรียกชื่อว่า เอมมานูเอล” ซึ่งแปลว่า “พระเจ้าสถิตกับเรา”

ชื่อนี้ไม่ใช่เพียงคำสวยงามหรือสัญลักษณ์เชิงกวี แต่เป็นความจริงที่มีชีวิต ในพระเยซูคริสตเจ้า พระเจ้าทรงอยู่กับเราอย่างแท้จริง เดินเคียงข้างเรา แบ่งปันทั้งความยินดี ความทุกข์ ความยากลำบาก และความหวังของเรา

วันนี้ เราจึงได้รับเชิญให้หยุดและไตร่ตรองถึงความยิ่งใหญ่ของความจริงนี้ พระผู้สร้างจักรวาล ผู้ทรงยึดดวงดาวไว้ในที่ของมัน มิได้เสด็จมาอย่างยิ่งใหญ่หรือโอ่อ่า แต่เสด็จมาในความเปราะบางของทารก พระองค์ไม่ได้ประสูติในพระราชวัง แต่ในคอกสัตว์ ที่บรรทมแรกของพระองค์ไม่ใช่เปลทองคำ แต่เป็นรางหญ้าที่เต็มไปด้วยฟาง ความถ่อมตนอย่างลึกซึ้งนี้เผยให้เห็นพระทัยของพระเจ้า—ความรักที่ยอมก้มลงมาหาเราในจุดที่เราเป็นอยู่ เพื่อยกเราขึ้นไปสู่จุดที่พระองค์ทรงอยู่

พระกุมารที่ประสูติ ณ เบธเลเฮมองค์นี้ เสด็จมาพร้อมกับพันธกิจ ทูตสวรรค์กล่าวกับโยเซฟว่า
“ท่านจะตั้งชื่อเด็กนั้นว่าเยซู เพราะเขาจะช่วยประชาชนของเขาให้พ้นจากบาป”
ความรอดไม่ใช่แนวคิดลอย ๆ แต่คือการเยียวยาความแตกสลายของเรา การให้อภัยความผิดพลาด และการฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้า

ทุกครั้งที่เราได้ยินเรื่องราวคริสต์มาส เราถูกเตือนว่า พระกุมารองค์นี้ประสูติเพื่อเรา—เพื่อคุณและเพื่อผม เพื่อทุกคนที่โหยหาสันติภาพ ความเมตตา และความหวัง

แต่ความท้าทายอยู่ตรงนี้: เรื่องราวนี้ไม่ควรแตะหัวใจเราเพียงปีละครั้ง ไม่ใช่สิ่งที่นำออกมาใช้ในเดือนธันวาคมแล้วเก็บเข้ากล่องพร้อมของตกแต่งคริสต์มาส ความล้ำลึกของ “เอมมานูเอล—พระเจ้าสถิตกับเรา” ถูกเรียกร้องให้หล่อหลอมชีวิตของเราในทุก ๆ วัน

ถ้าพระเจ้าทรงอยู่กับเราอย่างแท้จริง ชีวิตของเราย่อมไม่อาจเหมือนเดิมได้อีกต่อไป การประทับอยู่ของพระองค์เชิญชวนให้เราใช้ชีวิตแตกต่างออกไป—รักอย่างใจกว้างยิ่งขึ้น ให้อภัยง่ายขึ้น รับใช้ด้วยความถ่อมตน และหวังด้วยความกล้าหาญ

เทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าเป็นเวลาของการเตรียมใจ เมื่อเราจุดเทียนทีละเล่ม เราไม่ได้เพียงนับวันเวลา แต่กำลังก้าวเข้าใกล้ “แสงสว่างของโลก” มากขึ้น ในวันอาทิตย์ที่ 4 นี้ ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตูคริสต์มาส พระศาสนจักรเชื้อเชิญให้เราถามตนเองว่า
ฉันกำลังเตรียมใจต้อนรับเอมมานูเอลอย่างไร?
ฉันได้จัดพื้นที่ในโรงแรมแห่งจิตใจของฉันให้พระองค์แล้วหรือยัง หรือฉันปล่อยให้ความวุ่นวาย ความกังวล และความเห็นแก่ตัวเบียดพระองค์ออกไป?

อีกไม่นาน เราจะได้ยินอีกครั้งว่า มารีย์และโยเซฟไม่มีที่พักในโรงแรม แต่พวกเขาต้อนรับพระเยซูเจ้าด้วยความเชื่อและความรัก เราก็ได้รับเรียกให้ทำเช่นเดียวกัน—ต้อนรับพระองค์ไม่ใช่แค่ในคำภาวนา แต่ในวิถีชีวิตและการกระทำของเรา

ในช่วงเวลานี้ เราถูกเชิญให้มองเห็นการประทับอยู่ของพระองค์ ไม่เพียงในศีลมหาสนิท แต่ในใบหน้าของคนยากจน ผู้โดดเดี่ยว ผู้เจ็บป่วย และผู้ถูกลืมเลือน  “เอมมานูเอล” หมายความว่า พระเจ้าทรงอยู่กับเรา—ในทุกสถานการณ์ ในทุกคน และในทุกช่วงเวลา

เราจำเป็นต้องทำให้ความจริงที่ว่า “พระเจ้าสถิตกับเรา” เป็นสิ่งที่มีชีวิตในชีวิตประจำวันของเรา ให้การประทับอยู่ของพระองค์หล่อหลอมความคิด คำพูด และการกระทำของเรา เมื่อเราตื่นนอน เราเริ่มต้นด้วยความขอบคุณ เมื่อเราทำงาน เราดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์ เมื่อเราพักผ่อน เราไว้วางใจในสันติสุขของพระองค์  เมื่อเราปฏิบัติความเมตตา การให้อภัย และความถ่อมตน เรากำลังสะท้อนความรักของพระองค์ และกิจวัตรธรรมดา ๆ ของเราก็จะกลายเป็นพยานอันงดงามถึงการประทับอยู่ของพระเจ้า

ขอให้สัปดาห์สุดท้ายของเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้านี้ เตรียมเราไม่เพียงเพื่อฉลองวันคริสต์มาส แต่เพื่อพบกับพระคริสตเจ้าในทุก ๆ วัน ผู้ทรงประสูติใหม่ในชีวิตของเราเสมอ  และขอให้เรานำความยินดีของ “พระเจ้าสถิตกับเรา” ออกไปไกลกว่าฤดูกาลนี้ สู่ทุกวันตลอดทั้งปี เพื่อว่าโลกจะได้เชื่ออย่างแท้จริงว่า
พระเจ้าทรงอยู่กับเรา

วันอาทิตย์ที่ 3 แห่งเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า (Gaudete Sunday) พระวรสาร: มัทธิว 11:2–11

 

วันอาทิตย์ที่ 3 แห่งเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า (Gaudete Sunday)
พระวรสาร: มัทธิว 11:2–11

Fr Clarence Devadass

วันนี้พระศาสนจักรเชิญชวนเราให้เฉลิมฉลอง วันอาทิตย์แห่งความชื่นชมยินดี หรือ Gaudete ซึ่งแปลว่า “จงยินดีเถิด” เครื่องแต่งกายสีชมพูเป็นสัญลักษณ์ว่า การเสด็จมาของพระผู้ไถ่ใกล้เข้ามาแล้ว แม้เทศกาลเตรียมรับเสด็จจะเป็นช่วงเวลาแห่งการรอคอยอย่างสงบ แต่วันนี้เราถูกเชิญให้หยุดพัก สูดลมหายใจลึก ๆ และ ชื่นชมยินดี เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ใกล้เราแล้ว

นักบุญยอห์น ปอลที่ 2 เคยกล่าวว่า

“พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์มาเพื่อความยินดี”

แต่ในชีวิตจริง ความยินดีกลับดูเหมือนอยู่ไกลเหลือเกิน เรามีความกังวลมากมาย—เรื่องงาน เงิน สุขภาพ ความสัมพันธ์ บางครั้งเรารู้สึกว่าความยินดีเป็นของคนอื่น ไม่ใช่ของเรา หรือพอเริ่มมีความสุข มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว
ความจริงคือ ความยินดีไม่ใช่สิ่งที่เราผลิตขึ้นเองได้ แต่เป็น ของประทานจากพระเจ้า ที่มีรากฐานมาจากการที่พระองค์ทรงอยู่กับเรา

ในพระวรสารวันนี้ (มธ 11:2–11) เราเห็นว่าผู้คนในสมัยนั้น ยอมรับทั้งยอห์นผู้ทำพิธีล้างและพระเยซูเจ้าได้ยาก
ยอห์นดำเนินชีวิตอย่างเคร่งครัด คนก็ว่าเขาเข้มงวดเกินไป
พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะ กินดื่มกับผู้คน ก็ถูกมองว่าปล่อยตัวเกินไป
แต่พระเยซูเจ้ากลับตรัสยกย่องว่า “ไม่เคยมีใครยิ่งใหญ่ไปกว่ายอห์นผู้ทำพิธีล้าง”

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ยอห์นหรือพระเยซูเจ้า แต่อยู่ที่ หัวใจของผู้คนที่ปิดตาย เมื่อหัวใจปิด ความยินดีก็เข้าไม่ได้ บางครั้งเราก็เป็นเช่นนั้น—ไม่พอใจง่าย กระสับกระส่าย และคิดว่าต้องให้ทุกอย่าง “ลงตัวก่อน” จึงจะยอมมีความสุข
แต่ความยินดี ไม่ได้เกิดจากเงื่อนไขที่สมบูรณ์แบบ หากเกิดจาก ความกตัญญูรู้คุณ และการมองเห็นความรักของพระเจ้าในชีวิตประจำวัน

หลายครั้งเราคิดว่าความสุขมาจากสิ่งที่เรามี แต่ความตื่นเต้นจากของใหม่—โทรศัพท์ รถ ตำแหน่งงาน—มักอยู่ได้ไม่นาน
ความยินดีแท้จริงไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่เราครอบครอง แต่อยู่ที่ว่าเราเป็นของใคร และเรานั้น เป็นของพระเจ้า นี่คือแหล่งที่มาลึกที่สุดของความยินดี

ความยินดีจึงเป็นรูปแบบที่เรียบง่ายที่สุดของ ความกตัญญูรู้คุณ เมื่อใกล้สิ้นปี เป็นเวลาที่ดีที่จะหยุดทบทวนพระพรที่เราอาจมองข้าม แม้ปีนี้อาจมีความผิดหวังหรือการสูญเสีย และไม่เป็นไปอย่างที่หวัง
แต่ความกตัญญูช่วยให้เราเห็นของประทานที่มีอยู่เสมอ—คนที่รักเรา อาหารบนโต๊ะ เสียงหัวเราะ ความงามของโลก พระอาทิตย์ขึ้น ฝนที่ตก ลมหายใจในปอดของเรา
สิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย แต่เป็น สัญญาณแห่งความรักของพระเจ้า และเมื่อเรามองเห็น ความยินดีก็เริ่มเติบโต

พระเยซูเจ้าตรัสในยอห์น 15:11 ว่า

“เราบอกสิ่งเหล่านี้แก่ท่าน เพื่อความยินดีของเราจะอยู่ในท่าน และความยินดีของท่านจะครบสมบูรณ์”

พระองค์เสด็จมาไม่เพียงเพื่อสอนหรือรักษา แต่เพื่อ แบ่งปันความยินดีของพระองค์แก่เรา
ไม่ใช่ความสุขผิวเผินที่มาแล้วไป แต่เป็น ความยินดีลึกซึ้งและมั่นคง ที่ยืนยันว่าเราถูกรักโดยพระเจ้า ความยินดีนี้ยังคงอยู่แม้ชีวิตจะยากลำบาก—ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครอบครัว การเงิน สุขภาพ หรือภาระใจใด ๆ
เพราะมันคือความมั่นใจว่า พระเจ้าทรงเดินเคียงข้างเรา และเราไม่เคยโดดเดี่ยว

เทศกาลเตรียมรับเสด็จเป็นการรอคอยที่เปี่ยมด้วยความหวัง สีชมพูในวันนี้บอกเราว่า ความมืดกำลังจางหาย และความยินดีกำลังใกล้เข้ามา
ความยินดีไม่ใช่การมองโลกสวยอย่างไร้เดียงสา แต่เป็น ผลของความเชื่อ—ความไว้วางใจว่าพระเจ้าทรงซื่อสัตย์ พระสัญญาของพระองค์เป็นจริง และความรักของพระองค์ดำรงอยู่ตลอดไป

วันนี้เราจึงถามตนเองได้ว่า
เรามองหาความยินดีจากที่ใด? จากทรัพย์สิน ความสำเร็จ หรือการยอมรับจากผู้อื่น
หรือจาก ความกตัญญู และการมองเห็น การประทับอยู่ของพระเจ้า ในช่วงเวลาธรรมดา ๆ ของแต่ละวัน

เมื่อคริสต์มาสใกล้เข้ามา ขอให้เราใช้เวลาไตร่ตรองพระพร ขอบคุณพระเจ้าสำหรับผู้คนและของประทานในชีวิต และเหนือสิ่งอื่นใด ชื่นชมยินดีในของประทานยิ่งใหญ่ที่สุด—พระเยซูคริสตเจ้า ผู้เสด็จมาอยู่ท่ามกลางเรา
ขอให้ความยินดีของพระองค์เติมเต็มหัวใจของเรา และให้ความยินดีของเราครบสมบูรณ์
จงยินดีเถิด พระเจ้าทรงอยู่ใกล้แล้ว!

 

วันอาทิตย์ที่ 2 แห่งเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า (7 ธันวาคม 2025)

 

วันอาทิตย์ที่ 2 แห่งเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า (7 ธันวาคม 2025)

พระวรสาร: มัทธิว 3:1-12

ในวันอาทิตย์ที่สองแห่งเทศกาลเตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้า บุคคลสำคัญในพระวรสารคือ ยอห์น บัปติสต์ ผู้เป็นประกาศกที่เร่าร้อนกลางถิ่นทุรกันดาร เสียงเรียกของเขายังดังก้องมาถึงเราวันนี้ว่า
“จงเตรียมทางขององค์พระผู้เป็นเจ้า จงทำทางของพระองค์ให้ตรงเถิด”

แม้ว่าเรามักมองเทศกาลมหาพรตว่าเป็นฤดูของการกลับใจ แต่แท้จริงแล้ว Advent ก็เป็นช่วงเวลาที่เชิญชวนให้เราตื่นตัว ฟื้นฟูจิตใจ และเปลี่ยนแปลงตัวเองเช่นเดียวกัน

ยอห์นเตือนเราว่า การต้อนรับพระคริสตเจ้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับพิธีกรรมหรือการเฉลิมฉลองภายนอกเท่านั้น แต่เริ่มจาก การเปลี่ยนแปลงภายในจิตใจ Advent เป็นฤดูกาลแห่งความหวังและการรอคอยอย่างยินดี แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นเวลาที่เชิญชวนให้เราตรวจสอบชีวิต ขจัดความหยิ่งยโส ความเห็นแก่ตัว และความไม่เอาใจใส่ผู้อื่น ซึ่งล้วนเป็นสิ่งที่ขวางกั้นพระเจ้าไม่ให้เสด็จมาถึงเราอย่างเต็มที่

เมื่อเราจุดเทียน Advent และเตรียมต้อนรับการประสูติของพระเยซูเจ้า ยอห์นบอกเราว่า เราไม่เพียงแต่ต้องเตรียม “บ้านของเรา” แต่ต้องเตรียม “ดวงใจของเรา” ด้วย เพื่อให้พระเจ้าทรงพบทางตรงและเปิดกว้างเข้าสู่ชีวิตของเรา

อย่างไรก็ตาม ความวุ่นวายในช่วงปลายปีมักทำให้เรามองไม่เห็นความหมายที่ลึกซึ้งของ Advent และคริสต์มาส หากเราไม่ระวัง เราอาจพลาด “พระคริสต์” ผู้เป็นศูนย์กลางของเทศกาลนี้ไปได้ Advent จึงเรียกให้เราหยุดชั่วครู่ มองด้วยสายตาที่ชัดเจนขึ้น และเปิดใจให้แสงของพระเจ้าส่องเข้ามา

Advent: ช่วงเวลาแห่งการตื่นรู้และมองเห็นพระเจ้าที่ทรงเข้าใกล้เราอย่างแผ่วเบา

Advent เป็นฤดูกาลที่เชื้อเชิญให้เราใส่ใจในวิธีเล็กๆ น้อยๆ ที่พระเจ้าทรงใกล้ชิดกับเรา เพื่อเตรียมใจให้พร้อม เราจึงต้องขอให้พระองค์รักษา “ความบอด” บางอย่างที่อยู่ในใจเรา

1. ความบอดจากแสงไฟคริสต์มาสที่สว่างจ้า

ไฟประดับและการตกแต่งสวยงามเป็นสิ่งดี แต่บางครั้งความสว่างภายนอกอาจบดบัง “ความสว่างแท้จริง” ของพระคริสตเจ้า แสงของพระองค์ไม่ได้มาในรูปแบบที่ฉูดฉาด แต่ผ่าน ความเรียบง่าย ความรัก และความเชื่อ

ถ้าเรามัวแต่มองความระยิบระยับภายนอก เราอาจพลาดพระเยซูผู้ถ่อมตน Advent ชวนให้เรามองลึกกว่าแสงไฟ และค้นพบการประทับอยู่ของพระองค์อย่างอ่อนโยน

2. ความบอดจากความเป็นสินค้าเชิงพาณิชย์ของคริสต์มาส

ครั้งหนึ่ง มีผู้นับถือศาสนาอื่นพูดต่อหน้าผู้ฟังหลายร้อยคนว่า
“ผมชอบคริสต์มาสมาก เพราะเป็นช่วงเวลาช้อปปิ้งที่ดีที่สุด!”

คำพูดนี้สะท้อนโลกสมัยใหม่ที่มักทำให้คริสต์มาสกลายเป็นเพียงฤดูช้อปปิ้ง แต่ Advent ไม่ใช่ฤดูกาลของการซื้อของ
ไม่ใช่เวลาสำหรับความฟุ่มเฟือยหรือความต้องการไม่รู้จบ

Advent เป็นช่วงเวลาอันศักดิ์สิทธิ์แห่งการเตรียมใจ
เพื่อโฟกัสไปที่ พระคริสตเจ้า
เพื่อทำให้หัวใจพร้อมต้อนรับพระองค์
และเพื่อกลับไปสู่ความเรียบง่ายและความเชื่ออันลึกซึ้ง

3. ความบอดจากความเฉยเมย

คริสต์มาสอาจกลายเป็นช่วงเวลาที่เรามัวยุ่งกับการเฉลิมฉลองจนลืมมองเห็นผู้ที่กำลังเจ็บปวดรอบตัวเรา

หลายคนกำลังแบกรับความเหงา ความยากจน ความสูญเสีย หรือความทุกข์จากเหตุการณ์โศกเศร้าทั่วโลก หากเราไม่เห็นความเจ็บปวดของเขา เราก็อาจมองไม่เห็น พระคริสต์ที่ประทับอยู่ในตัวเขา เช่นกัน

Advent เชิญชวนเราให้เปิดใจ มองเห็นผู้อื่น ใส่ใจ และแบ่งปันความรักอย่างจริงใจ

4. ความบอดจากความเร่งรีบวุ่นวาย

หลายคนพูดว่า “ปีนี้ผ่านไปเร็วเหลือเกิน”
ใช่—ในความเร่งรีบของชีวิต เราอาจลืมให้เวลากับคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเรา ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ ลูก คู่สมรส พี่น้อง หรือเพื่อนที่เรารัก

เราบางคนอาจเป็นผู้หาเลี้ยงครอบครัวที่ดี แต่กลับไม่เคย “อยู่ด้วยใจ” กับคนที่เรารักจริงๆ Advent จึงเชิญให้เราชะลอการก้าวเดิน เพื่อค้นพบของขวัญแห่ง “การอยู่ด้วยกัน” อีกครั้ง

เพราะเวลาที่เราให้กับคนที่เรารัก ไม่เคยเป็นเวลาที่สูญเปล่า แต่เป็นช่วงเวลาที่พระเจ้าทรงส่องแสงเข้ามาอย่างงดงามที่สุด

บทสรุป: ให้พระคริสตเจ้าทรงเปิดตาใจเราอีกครั้ง

ขณะที่เราเดินทางผ่านฤดูกาลนี้ ขอให้พระคริสตเจ้าทรงเปิดดวงตาใจเรา ให้เราเห็นสิ่งที่สำคัญจริงๆ—
แสงของพระองค์ท่ามกลางเสียงรบกวน
ความรักอันอ่อนโยนท่ามกลางความวุ่นวาย
และความหวังของพระองค์ท่ามกลางความเจ็บปวดของโลก

เมื่อดวงตาใจของเราเปิดออกแล้ว เราจะเข้าสู่วันคริสต์มาสด้วยหัวใจที่ได้รับการฟื้นฟูใหม่ พร้อมต้อนรับพระองค์ด้วยความชัดเจน ความกตัญญู และความตระหนักถึงการประทับอยู่ของพระองค์ใกล้เราตลอดเวลา